Toch de verkeerde e-bike gekocht?
Ik was gistermorgen nog maar net onderweg of ik werd al
ingehaald door een andere fietser. Van schrik keek twee keer op zij richting
het fietspad. Ik fietste zelf op de weg, omdat het fietspad te smal en te
bochtig is, vooral in het donker. Het leek of ik stil stond. Hij grinnikte wat
en was weg. In een mum van tijd werd hij een stipje aan de horizon en was uit
het zicht verdwenen. Ik bleef een beetje teleurgesteld achter. “Dit was nou kennelijk
een e-bike die 45 km/uur kon”, ging er door mijn hoofd. In een glimp herkende
ik een Flyer achtig frame. Ik vond tijdens mijn zoektocht de Flyer niet een
echt leuk model, vandaar dat ik deze al gauw aan de kant had geschoven. Achter
elke bocht die ik vervolgens nam speurde ik de weg af of ik hem dan toch nog in
de verte zou kunnen zien. Maar eigenlijk wist ik beter en ondertussen werd de
discussie die ik in mijn hoofd voerde met mezelf heftiger, “Had ik nou voor het
uiterlijk gekozen of voor de praktische kant. Ik wilde immers zo snel mogelijk
naar mijn werk”. Vorige week had ik, het was één van de uitzonderlijk mooie
lentedagen van dit jaar, de racefiets gepakt om naar het werk te gaan. Ook hier
had ik een twist met mezelf gevoerd. De racefiets fietst gewoon een stuk fijner
en lichter. Op de terugrit kon ik het daarom niet laten om 30 km om te fietsen.
Had ik meteen een leuke training achter de rug.
Dat zware fietsen hield me gisteren ook danig bezig. Op
terugweg rij ik tot nu toe zonder ondersteuning. Zonder dat de wind dan in het voordeel blaast,
is dat dan toch wel een inspanning. Ik zweef dan tussen de 20-24 km/uur. Ook op
de terugweg haalde daarom mij een e-bike in. In gedachte besloot ik dat ik die
niet te ver uit het zicht zou laten verdwijnen. Maar toch gebeurde de dat.
Ondertussen ging mijn gedacht naar de Nuvinci 360 naaf. Wat op zich mooi is, is
dat deze traploos instelbaar is. Maar ik krijg toch stellig de indruk dat hij
hierdoor zwaar en ongemakkelijk trapt. Ik had graag een aantal woon-werk ritjes
gemaakt met een normale naaf, om te kunnen ervaren of deze soepeler loopt.
In de afgelopen weken heb ik ook de bar-ends
uitgeprobeerd. Ik vind het stuur wat te recht. Door de bar-ends kan ik een
wat gemakkelijkere zit aannemen, dieper. Mijn handen kan ik hierdoor op een
meer natuurlijke manier plaatsen. Echter het gevolg hiervan is dat ik het
handvat van de versnelling van de Nuvinci naaf niet meer continue vast heb. Hierdoor kan deze vrij bewegen. Het gevolg
hier weer van, is dat de versnelling iedere keer verschuift naar een lichter
verzet. Ik heb nog geen tijd gehad om mij hierin te verdiepen, maar dit is knap
irritant.
Omdat het bijna iedere dag wel nat is op de weg, begin ik
ook een beetje te balen van het opspattende vieze water. De fiets wordt wel
heel erg vies. Ik snap dit eigenlijk niet. Zijn de dan de vorm van de
spatborden niet goed, wellicht te kort. Het zou toch anders moeten kunnen.
Wordt vervolgt.
